Τον Αύγουστο του 1924, εκδίδεται από τον Κρητικό Φιλολογικό Σύλλογο το δεκαπενθήμερο περιοδικό «Αυγερινός». Επικεφαλής και υπεύθυνος ύλης ήταν ο, τότε, 18χρονος και αποβιώσας το 2014 (108 ετών), Εμμανουήλ Κριαράς κορυφαίος δημοτικιστής, καθηγητής στο ΑΠΘ και Δάσκαλος του γένους, όπως απεκλήθη. Στα 14 τεύχη του περιοδικού, βρίσκουμε διηγήματα γνωστών και νέων λογοτεχνών, ποιήματα νέων λογίων, δυο ανέκδοτα (τότε) ποιήματα του Κ. Καβάφη (τχ. 10), μεταφράσεις, αναλύσεις λογοτεχνικών έργων, βιβλιοκρισίες κ.ά. Με σαφή θέση υπέρ του δημοτικισμού εντυπωσιάζει η, δημοσιευμένη σε τρεις συνέχειες, μελέτη «Πραγματεία επί της γλώσσης», του Παναγιώτη Κορνάρου από το Σφακοπηγάδι, μετέπειτα αρχισυντάκτη του Ριζοσπάστη, που τον φυλάκισε κι εξόρισε ο Μεταξάς και αργότερα εκτέλεσαν οι Γερμανοί την Πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής με τους 200 πατριώτες κομμουνιστές, μαζί με το Ναπολέοντα Σουκατζίδη από το Ηράκλειο και το Νίκο Μαριακάκη από τα Χανιά. Μεταξύ των πολλών επιχειρημάτων του, γράφει: «[…] Ποια γλώσσα αποδείχτηκε στο να εκφράζει τα ψυχικά συναιστήματα και διανοήματα πιο κατάλληλη […] η δημοτική ή η καθαρεύουσα; […] Δείξτε μου καλύτερο ποίημα στην καθαρεύουσα από το Δημοτικό περιώνυμο εκείνο: “Αυγίτσα θε να σηκωθώ απ’ του βουνού τη ρίζα,/ να πάρω να ξημερωθώ βουνό μου στην κορφή σου/ να κάμω κύκλο στο βουνό, βόλιτα στη μαδάρα […]».
*Αφιερωμένο στη μνήμη του πρωτεργάτη της έρευνας του κρητικού νεανικού Τύπου, Γιώργου Πιτσιτάκη,